Firma Microsoft ogłosiła, że 14 października 2025 zakończy wsparcie dla systemu Windows 10 i zaleca przejście na system Windows 11. I tu może pojawić się problem, gdyż Windows 11 wymaga obecności w komputerze modułu TPM 2.0 a nie każdy starszy komputer (nawet wystarczająco wydajny do uruchomienia Windows 11) taki moduł posiada. Niektórym nie podoba się przymuszanie w ten sposób do wymiany sprzętu na nowszy. Co więc można zrobić aby nadal korzystać z komputera, który nie posiada TPM 2.0? Zainstalować na nim system Linux!
Którą wersję Linux wybrać?
System Linux to ogólna nazwa całej rodziny systemów operacyjnych (tzw. dystrybucji lub odmian Linux), które korzystają z jądra Linux. Większość dojrzałych dystrybucji Linux sprawdza się dobrze zarówno w charakterze systemu operacyjnego serwerów (gdzie zwykle zbędne jest środowisko graficzne) jak i komputerów roboczych (tutaj istnieje szeroki wybór środowisk graficznych np. GNOME czy KDE).
W przypadku zastosowań profesjonalnych wymagających stabilności, bezpieczeństwa i niezależności warto sprawdzić w pierwszej kolejności najnowszą wersję bezpłatnego systemu operacyjnego Debian ze środowiskiem graficznym GNOME a jeśli takie rozwiązanie nie będzie wystarczające, wtedy np. Ubuntu.
Instalacja systemu Linux
Instalację systemu Linux na komputerze należy wykonać zgodnie z dokumentacją wybranej dystrybucji. W przypadku Debian instalacja zwykle nie stanowi większego problemu - wystarczy:
- pobrać plik ISO minimalnej wersji instalacyjnej przystosowany do instalacji na komputerze podłączonym do sieci Internet (w przypadku większości notebooków 64-bitowych właściwą architekturą ISO będzie
amd64), - nadpisać pendrive USB o rozmiarze przynajmniej 1GB treścią pobranego pliku ISO (uwaga: nadpisanie takie spowoduje utratę wszystkich danych znajdujących się dotąd na tym pendrive USB) np. za pomocą polecenia
ddw systemie Linux lub aplikacji Rufus w systemie Windows (gdy aplikacja Rufus zapyta o sposób nadpisania, można wybrać dd), - podłączyć pendrive do komputera i uruchomić go z tego nośnika a następnie zainstalować Debian za pomocą uruchomionego programu instalacyjnego; uwaga: instalacja taka spowoduje utratę wszystkich danych znajdujących się dotąd na dysku tego komputera.
Instalator Debian pozwala wybrać z listy szereg opcjonalnych aplikacji do zainstalowania; na tym etapie warto jednak zainstalować tylko niezbędne oprogramowanie na start (np. środowisko graficzne GNOME) a pozostałe aplikacje instalować w już działającym systemie, gdy okażą się być faktycznie potrzebne.
Czy Debian sprawdza się w biurze?
W naszej firmie od ponad 10 lat korzystamy ze stacji roboczych Debian i jesteśmy bardzo zadowoleni z tego oprogramowania. Wielu użytkowników Debian również chwali sobie to rozwiązanie.
Debian oferuje wiele bezpłatnych, standardowych narzędzi biurowych tj. przeglądarka WWW Firefox, program pocztowy Thunderbird czy pakiet biurowy LibreOffice zawierający m.in. edytor tekstu i arkusz kalkulacyjny, które potrafią obsługiwać pliki zgodne ze standardem OpenDocument.
Do współpracy zespołowej można używać np. usługi chmurowej cybo.pl, która jest oferowana przez naszą firmę.
Aplikacje wymagające Windows
Warto wybierać rozwiązania wspierające otwarte standardy tj. usługa cybo.pl co pozwoli na korzystanie z nich w wielu różnych systemach operacyjnych (np. Windows, Linux).
W przypadku konieczności korzystania na stacji roboczej Linux z oprogramowania, którego producent ograniczył się do wspierania jedynie systemu Windows, można rozważyć utworzenie w programie virt-manager maszyny wirtualnej z wirtualnym modułem TPM 2.0 i zainstalowanie w niej systemu Microsoft Windows 11. Rozwiązanie to wymaga komputera posiadającego wystarczającą ilość zasobów (np. pamięć RAM, moc CPU, pojemność dysku) do jednoczesnego uruchomienia obu systemów (tj. głównego Linux i wirtualnego Windows) natomiast nie jest wymagany fizyczny moduł TPM w komputerze.
